از زمان ظهور رسانه های اجتماعی، میزان افسردگی، اضطراب و خودکشی در بین نوجوانان و نوجوانان افزایش یافته است. بر اساس مراکز کنترل بیمارینرخ خودکشی در بین جوانان 10 تا 24 ساله بین سال‌های 2007 تا 2017 57 درصد افزایش یافته است. برخی در کنگره اینستاگرام، فیس‌بوک، اسنپ‌چت، تیک‌توک و دیگر پلت‌فرم‌های فناوری بزرگ را عامل بدتر شدن سلامت روان جوانان آمریکایی می‌دانند.

قانون حفاظت از حریم خصوصی کودکان آنلاین

قو،ن حاکم بر استفاده از اینترنت توسط ،دسالان مدتی است که وجود داشته است. از زمان Y2K، قانون فدرال حفاظت از حریم خصوصی آنلاین کودکان (COPPA) با هدف محافظت از کودکان ،دسال، سیاست های حفظ حریم خصوصی وب سایت ها را تنظیم می کند. این قانون برای هر وب سایتی اعمال می شود که داده های افراد زیر 13 سال را جمع آوری می کند – که تقریباً همه سیستم عامل های رسانه های اجتماعی را شامل می شود. یکی از ا،امات COPPA این است که یک سایت خاص باید قبل از جمع‌آوری داده‌ها برای کاربران زیر 13 سال، رضایت والدین را دریافت کند.

در نتیجه، ا،ر پلتفرم‌های اصلی حداقل سن 13 سال را برای ثبت نام در یک حساب رسانه اجتماعی تعیین می‌کنند یا از والدین می‌خواهند که از طرف فرزندشان یک حساب ایجاد کنند. ولی یک نظرسنجی اخیر نشان می دهد کودکان به طور متوسط ​​در 12.6 سال سن برای یک حساب رسانه اجتماعی ثبت نام می کنند، که 23 درصد از “Tweens” (8 تا 12 سال) حساب خود را دارند. علاوه بر این، در سن 16 سالگی، ا،ریت قریب به اتفاق ،دسالان – ما در حال صحبت با میلیون ها نفر هستیم – بدون توجه به رضایت والدین در رسانه های اجتماعی هستند. شواهد روزافزون نشان می‌دهد که استفاده مکرر از رسانه‌های اجتماعی ممکن است علت آن باشد آسیب رو، در تمام سنین، به ویژه در میان نوجوانان.

قو،ن جدید بالقوه

ماه گذشته، جمهوری خواهان در هر دو مجلس کنگره قانونی را برای سرکوب این مشکلات پیشنهاد ،د. کنگره در حال حاضر در حال بررسی دو لایحه مختلف است که حداقل سن را در رسانه های اجتماعی به 16 سال افزایش می دهد. شرکت های بزرگ فناوری که از اجرای این قانون کوتاهی می کنند ممکن است با جریمه و شکایت قضایی مواجه شوند. در زیر به آن لوایح می پردازیم.

قانون حمایت از کودکان در شبکه های اجتماعی

در آغاز فوریه، نماینده کریس استوارت (R-Ut.) HR 821، لایحه ای با ،وان قانون حمایت از کودکان در شبکه های اجتماعی. این لایحه شرکت‌های رسانه‌های اجتماعی را م،م می‌کند تا کودکان زیر 16 سال را از استفاده از پلتفرم‌های خود منع کنند. کاربران باید برای دسترسی به پلتفرم یک شناسه ،تی ارائه دهند یا با در نظر گرفتن فناوری موجود، از «روش معقول تأیید صحت» استفاده کنند. این لایحه همچنین حاوی برخی از محافظت از حریم خصوصی آنلاین است.

این لایحه دندان دارد. اولاً، این کمیسیون به کمیسیون تجارت فدرال (FTC) اجازه می‌دهد تا مقررات خود را همانند سایر شیوه‌های تجاری ناعادلانه یا فریبنده اعمال کند و مجازات‌های مشابهی را تحت قو،ن فدرال موجود اعمال کند. اینها می تواند جریمه های سنگین باشد.

دوم، این لایحه به دادستان های کل ایالت اختیار می دهد تا مفاد آن را اجرا کنند. اگر ایالتی “دلیلی برای باور” داشته باشد که یک پلتفرم رسانه اجتماعی در “اقدام یا عملی” شرکت کرده است که این قانون را نقض می‌کند، دادستان کل، با اطلاع دادن به FTC، می‌تواند در دادگاه فدرال شکایت کند و معافیت‌های دستوری را بازیابی کند و خسارت دریافت کند. و سایر غرامت از طرف ،نان ایالت.

سوم، این لایحه همچنین به والدین به نمایندگی از فرزندان آسیب دیده خود “حق اقدام خصوصی” می دهد. این به آنها اجازه می دهد تا از یک شرکت متخلف رسانه های اجتماعی در دادگاه فدرال شکایت کنند. آنها می توانند دستور توقف این عمل را دریافت کنند، خسارات جبر، و تنبیهی را دریافت کنند، و سایر تسهیلات را که قاضی «من،» تشخیص دهد، دریافت کنند.

قانون MATURE

هنگامی که سناتور جاش هاولی (R-Mo.) S. 419، لایحه ای با ،وان قانون ساختن فناوری تأیید سن یکنواخت، قوی و مؤثر (MATURE).. در صورت تصویب، این لایحه، از نظر تئوری، با ا،ام شرکت‌ها به استفاده از فرآیند تأیید سن، کاربران زیر 16 سال را از ایجاد حساب‌های جدید در رسانه‌های اجتماعی منع می‌کند.

قبل از اینکه به کاربران جدید اجازه ایجاد حساب‌ها و استفاده از برنامه‌های رسانه‌های اجتماعی داده شود، پلتفرم‌ها باید اسناد خاصی مانند نام قانونی کامل، تاریخ تولد، و اسکن هویت صادر شده توسط ،ت را از آنها دریافت کنند. به ،وان موضوع حفاظت از حریم خصوصی، شرکت ها نیز از اشتراک گذاری یا فروش هرگونه اطلاعاتی که برای تأیید هویت به دست آمده اند منع می شوند. حساب‌هایی که قبلاً قبل از اعمال قانون ایجاد شده‌اند، مستثنی خواهند بود.

این صورتحساب دارای دندان هایی است، هرچند کمتر. نقض شرط سنی طبق قو،ن فدرال موجود به ،وان یک عمل ناعادلانه یا فریبنده تلقی می شود. والدین همچنین حق اقدام خصوصی علیه شرکت رسانه های اجتماعی خواهند داشت که امکان بازیابی معافیت های دستوری، خسارات و هزینه های وکالت را فراهم می کند. این لایحه همچنین ممیزی هایی را توسط FTC برای اطمینان بیشتر از اینکه شرکت ها مطابقت دارند تنظیم می کند. این مقررات خطر دعوی قضایی قابل توجهی را برای شرکت های رسانه های اجتماعی ایجاد می کند: رعایت کنید، در غیر این صورت از شما شکایت خواهد شد.

حامیان می گویند. . .

حامیان این لایحه‌ها می‌گویند که پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی خطر قابل‌توجهی برای آسیب رساندن به کودکان – به ویژه پس از همه‌گیری – دارند و باید مانند هر تهدید دیگری برای رفاه آنها رفتار شود. نماینده استوارت از لایحه خود دفاع کرد و گفت:[W]e حفاظت های بی شماری برای فرزندانمان در دنیای فیزیکی داریم – ما به صندلی ماشین و کمربند ایمنی نیاز داریم. اطراف است،ها نرده داریم. ما حداقل سن نوشیدن 21 سال داریم. و ما حداقل سن رانندگی 16 سال داریم.” حامیان استدلال می کنند که حفاظت های مشابه باید در دنیای دیجیتال به ،وان یک موضوع عقل سلیم وجود داشته باشد.

مخالفان می گویند. . .

مخالفان این لوایح ادعا می کنند که، حداقل برای برخی از جمعیت شناسی، ممنوعیت دسترسی به رسانه های اجتماعی می تواند واقعاً مضر باشد. ممانعت از دسترسی به بسیاری از بچه‌ها می‌تواند ،وجی‌ای را که به آن‌ها کمک می‌کند جامعه بسازند، اطلاعات و منابع دیگر را دریافت کنند و به طور کلی احساس تعلق کنند، حذف کند. این عواقب به ویژه توسط جوانان به حاشیه رانده شده، مانند کودک، که به ،وان LGBTQ+ شناخته می شوند، احساس می شود.

یکی دیگر از موارد اختلاف، اصلاحیه اول است. جوانان، مانند آمریکایی ها در هر سنی، از حق آزادی بیان برخوردارند. اگرچه این حق را می توان در برخی زمینه ها محدود کرد، اما به طور کلی نمی توان آن را به طور کامل ممنوع کرد. لایحه ای که عملاً این کار را با حذف دسترسی به رسانه های اجتماعی – میدان شهر دیجیتال – انجام می دهد، مشمول چالش های قانون اساسی خواهد بود.

در نهایت، مخالفان بر این باورند که جایگزین هایی برای ممنوعیت کامل برای کودکان وجود دارد. آنها استدلال می کنند که به جای منع کودکان زیر یک سن خاص از استفاده از رسانه های اجتماعی، ،ت باید مدارس را م،م به ارائه آموزش در مورد اثرات مضر رسانه های اجتماعی در ک، های درس کند. آنها معتقدند که آموزش کافی در مورد خطرات رسانه های اجتماعی ممکن است مشکلات جدی سلامت روان ناشی از دسترسی به رسانه های اجتماعی را کاهش دهد.

اوضاع کجاست؟

تا کنون، به نظر می رسد که هیچ یک از این لایحه ها سود زیادی به دست نیاورده اند. هیچ کدام حامی مالی مش،ی انتخاب نکرده اند. لایحه نماینده استوارت توسط کمیته انرژی و بازرگ، مجلس در حال بررسی است، در حالی که لایحه سناتور هاولی به کمیته بازرگ،، علم و حمل و نقل سنا ارجاع شد. اما با توجه به توافق دو حزبی در ،ت فدرال در مورد آسیب های رسانه های اجتماعی (پرزیدنت بایدن و جراح عمومی او آن را “بحران سلامت روان” نامیده اند)، احتمال اینکه شرکت‌های رسانه‌های اجتماعی در نهایت نوعی قانون جدید در مورد این موضوع را ببینند، خوب است. گوش به زنگ باشید!